Maruna bezwonna – charakterystyka
Maruna bezwonna jest rośliną występującą pospolicie na terenie całej Polski. Potocznie roślina ta nazywana jest rumiankiem bezwonnym. Znana jest także pod inną nazwą – maruny nadmorskiej. To właśnie obszar nadmorski przypisywany jest jako źródło jej pochodzenia.
Zalicza się ją do grupy astrowatych. Jej cechą charakterystyczną są drobne kwiaty, które układają się w kształt koszyczka na samym szczycie łodygi. Kwiaty z pozoru mogą wydać się ładne, jednak faktycznie roślina ta jest trudnym w zwalczeniu chwastem. Roślina ta do złudzenia przypomina rumianek. Jednak w przypadku maruny bezwonnej, jak sama nazwa wskazuje, kwiaty nie wydzielają żadnego zapachu. Roślina nie ma żadnych właściwości leczniczych. Jest uważana za chwast zupełnie nieprzydatny dla człowieka, niepożądany na terenach upraw rolniczych i sadowniczych. Najczęściej marunę bezwonną można spotkać w uprawach kukurydzy, rzepaku oraz pszenicy ozimej.
Gdzie występuje maruna bezwonna?
Maruna bezwonna to roślina powszechnie spotykana na całym świecie. Jest szczególnie popularna w krajach Europy oraz Azji. Zazwyczaj występuje na terenach podmokłych, w pobliżu różnego typu zbiorników wodnych. Chwast można znaleźć na polach uprawnych, które odznaczają się dużą wilgotnością, bogatych w różnorodne składniki mineralne. Może towarzyszyć uprawom zbóż, buraków, rzepaku, ziemniaków oraz kukurydzy.
Maruna bezwonna powoduje wyjaławianie terenu, co w konsekwencji przyczynia się do zmniejszenia zarówno ilości, jak i jakości osiąganych plonów. Nasiona roślinny są lekkie, dlatego też nawet niewielkie podmuchy wiatru sprawiają, że bez problemu przenoszą się one nie tylko po jednej uprawie, ale również na inne, pobliskie pola. Z tego też względu zalecane jest pozbycie się tego chwastu na jak najwcześniejszym etapie jego rozwoju.
Jak rozpoznać marunę bezwonną?
Maruna bezwonna to roślina, której wysokość może wynosić od 25 do 60 cm. Jej cechą charakterystyczną jest rozgałęziona łodyga, nitkowate liście oraz kwiaty posiadające na brzegach kolor biały, wewnątrz zaś żółty. Średnica jednego kwiatu może wynosić od jednego do nawet kilku centymetrów.
W zależności od panujących warunków atmosferycznych maruna bezwonna wchodzi w okres zakwitu w maju lub czerwcu. Przestaje kwitnąć we wrześniu. Roślinę tę spotykamy zarówno wśród pól uprawnych, jak i na podmokłych obszarach. Konieczny jest także odpowiedni, swobodny dostęp światła. Maruna bezwonna występuje w formie jarej oraz ozimej. Z reguły jest to roślina jednoroczna. Są jednak przypadki, iż może przybrać formę rośliny wieloletniej.
Przeczytaj również: Chwasty
Maruna bezwonna – szkodliwość
Maruna bezwonna wytwarza nawet kilkadziesiąt tysięcy nasion. Ich cechą charakterystyczną są wysokie zdolności przetrwania. Nasiona mogą przetrwać okres zimowy, zachowując swoje właściwości i zdolności do rozwoju przez wiele lat. Ponadto często przechodzą przez układ pokarmowy zwierząt nieuszkodzone. Nasiona mogą również przedostawać się do materiału siewnego. W ten sposób negatywnie wpływają na kolejne zbiory. Ogólnie przyjmuje się, że maruna bezwonna, która rozpowszechni się w uprawie, może powodować straty na poziomie około 30%.
Zwalczanie maruny bezwonnej opiera się w głównej mierze na odpowiedniej profilaktyce. Konieczne jest systematyczne usuwanie chwastu z terenu uprawy, a także niszczenie kiełkujących siewek. Pomóc w tym może wiosenne bronowanie oraz jesienna podrywka. Zalecane jest także racjonalne nawożenie upraw, wykorzystywanie wolnego od nasion roślin materiału siewnego, a także niszczenie chwastów na terenach bezpośrednio przylegających do pola uprawnego. Na nieużytkach można je zwalczyć za pomocą wykaszania lub użycia środków chwastobójczych z zawartością glifosatu. Maruna bezwonna jest wrażliwa na wiele substancji czynnych znajdujących się w preparatach, dlatego też wybór odpowiedniego środka jest bardzo duży.
