Liściolubka selerowa – jak zwalczać szkodnika warzyw?
Liściolubka selerowa to szkodnik występujący na selerze, pietruszce, pasternaku, a także kilku gatunkach ziół. Jego żer wiąże się z tworzeniem charakterystycznych „min”. W latach masowego występowania liściolubka selerowa może powodować szkody o dużym znaczeniu ekonomicznym.
Liściolubka selerowa – jak wygląda?
Liściolubka selerowa (Euleia heraklei) to muchówka należąca do rodziny nasionnicowatych. Jest kuzynem groźnego szkodnika czereśni – nasionnicy trześniówki. Jednak powyższy gatunek gustuje w warzywach i niektórych roślinach leczniczych.
Owad dorosły ma charakterystyczny wygląd. Jest brązowy, błyszczący, a na jego skrzydłach występuje czarny, zygzakowaty wzór. Posiada żółte czułki i odnóża. Osiąga długość 5-6mm. Jaja są drobne, bezprawne, prawie niewidoczne gołym okiem. Młode larwy są białawe z zielonkowatymi prześwitami, natomiast starsze kremowo białe. Nie mają nóg, długość ich ciała dochodzi do 8mm.
W ciągu roku rozwijają się dwa pokolenia szkodnika, to drugie jest bardziej szkodliwe i inwazyjne. Poczwarki zimują w żółtawych bobówkach, w glebie, w pobliżu roślin. Od kwietnia do maja obserwuje się naloty owadów dorosłych. Samice składają jaja w dolnej stronie blaszek liściowych, pod skórką. Po około dziesięciu dniach wylęgają się larwy.
Szkodliwość liściolubki selerowej
Liściolubka selerowa najczęściej żeruje na selerze, pasternaku i pietruszce, ale nie gardzi także ziołami. Czasem spotyka się ją na lubczyku, biedrzeńcu anyżu i arcydzięglu litwor. Larwy liściolubki wyjadają miękisz liści. Żer prowadzi do powstawania rozległych, placowych „min”.
Z początku przebarwienia są jasne, z czasem brunatnieją i zasychają. Silniej uszkodzone liście zwijają się od brzegów ku środkowi. Rośliny tracą znaczną powierzchnię asymilacyjną, co hamuje ich rozwój i pośrednio prowadzi do obniżenia plonów. Dodatkowo uszkodzenia otwierają furtkę dla patogenów wywołujących inwazyjne i trudne do zwalczania choroby.
Zwalczanie szkodnika selera i innych warzyw
Lustracja plantacji
W zwalczaniu liściolubki selerowej niezwykle ważny jest monitoring uprawy, który należy prowadzić od początku maja aż do lipca, a potem od początku sierpnia do września. Próg zagrożenia to średnio 2-3 uszkodzenia na liściu. Sprawdza się rzędy o długości średnio cztery metry, zwykle trzy do pięciu metrów w zależności od wielkości plantacji. Zwalczane jest stadium larwalne szkodnika. W walce ze szkodnikiem stosuje się insektycydy.
Usuwanie zakażonych liści
W przypadku zaobserwowania zmian na mniejszych powierzchniach liście z minami zaleca się usuwać i niszczyć.
Zmianowanie
Do profilaktycznych działań zalicza się także stosowanie zmianowania. Nie powinno się uprawiać w cyklu warzyw czy ziół, które są podatne na atak przez liściolubkę. Po zbiorach należy głęboko przekopać podłoże. To może ograniczyć populację bobówek.
