Szczyr roczny – uciążliwy chwast w uprawie buraka
Szczyr roczny (Mercurialis Anna) jest chwastem dwuliściennym spotykanym w uprawie buraka cukrowego i pastewnego. Tak jak inne uciążliwe chwasty azotolubne, w uprawie buraka, powinien być zwalczany możliwie jak najwcześniej. W przeciwnym razie to on, zamiast rośliny uprawnej, będzie czerpać benefity z dobrze doprawionego pola.
Szczyr roczny – opis i występowanie
Szczyr roczny jest jednorocznym chwastem z rodziny wilczomleczowatych. Chwast osiąga wysokość od 20 do 30 cm. Wytwarza krótki korzeń palowy. Jego łodyga jest rozgałęziona, czterokanciasta. Liścienie są łopatowatego kształtu. Liście wyraźnie unerwione, jajowatego i lancetowatego kształtu, brzegiem nieregularnie piłkowane, na długich ogonkach. Szczyr roczny jest rośliną dwupienną. Kwiaty męskie charakteryzują się wyraźnie dłuższymi szypułkami od żeńskich. Szczyr roczny wytwarza niewielkie ilości nasion, które kiełkują już w temperaturze 7°C.
Chwasty azotolubne w uprawie buraka
Azot stanowi jeden z najważniejszych elementów w uprawie buraka. Azot wpływa na wielkość i jakość plonu. Szacuje się, że przy plonach wynoszących 70t/ha burak akumuluje aż 293 kg/ha tego makroskładnika. Taki stan rzeczy sprawia, że zasoby tego pierwiastka w glebie muszą być regularnie uzupełniane za pomocą nawozów azotowych. Jednakże gleby zasobne w azot stanowią atrakcyjne siedlisko również dla chwastów azotolubnych. Na takich stanowiskach mogą masowo występować m. in. gwiazdnica pospolita (Gwiazdnica pospolita – charakterystyka), komosa biała (Komosa biała w zbożach ozimych – charakterystyka i zwalczanie), przytulia czepna (Przytulia Czepna – rozpoznaj już od pierwszych liści, aby zwalczyć) czy właśnie szczyr roczny.
Ochrona buraka przed konkurencją
Najbardziej narażone na konkurencję ze strony chwastów są młode buraki, w okresie od fazy siewki do wytworzenia 6–8 liści właściwych. Rośliny konkurencyjne wschodzą na polu znacznie szybciej niż siewki buraka, co przy braku odpowiedniej ochrony chemicznej może spowodować, że to one zdominują pole i staną się głównymi beneficjentami składników pokarmowych znajdujących się w glebie.
