Uprawa rzepaku jarego krok po kroku!
Uprawa rzepaku jarego jest znacznie mniej popularna niż jego formy ozimej. Niekiedy jednak staje się koniecznością. Taka sytuacja ma miejsce przy dużych wahaniach pogodowych zimą. Nagłe wzrosty i spadki temperatur, a przy tym brak okrywy śnieżnej mogą doprowadzić do wymarzania planacji. Rolnikom, którzy są zmuszeni zaorać plantację i którzy jesienią przeprowadzili zabieg chwastobójczy wykluczający wprowadzenie do uprawy zbóż jarych, często pozostaje siew rzepaku jarego.
Uprawa rzepaku jarego – najważniejsze wskazówki
Przygotowanie roli
Jeżeli uprawa rzepaku jarego jest zaplanowana wskazana jest uprawa klasyczna z zastosowaniem orki przedzimowej w surowej skibie. W przypadku uprawy uproszczonej system korzeniowy rzepaku rozwija się znacznie płycej, co utrudnia roślinie pobieranie wody i składników pokarmowych z gleby. W przypadku podjęcia decyzji o przesiewie pól po wymarzniętym rzepaku ozimym nie powinno się wykonywać orki wiosennej. Jej miejsce należy zastąpić zniszczeniem wymarzniętych roślin oraz chwastów za pomocą agregatów do uprawy pożniwnej. Bardzo ważne jest dokładne przykrycie resztek roślin glebą. W przeciwnym razie mogą one stać się źródłem infekcji rzepaku jarego.
Nawożenie azotem
Ze względu na to, że rzepak jary osiąga mniejszą masę wegetatywną oraz ma niższy plon niż rzepak ozimy, jego potrzeby nawozowe są znacznie mniejsze. Azot powinien być stosowany w dawce do 80 kg/ha przedsiewnie. W przypadku dawek dzielonych na przedsiewne i pogłówne ilość azotu powinna wynosić ok. 100–130 kg/ha, przy czym pierwsza dawka powinna stanowić ½–1/3 całości. Więcej informacji tutaj NAWOŻENIE AZOTEM >>
Termin siewu
W przypadki rzepaku jarego ustalenie dokładnego terminu siewu jest bardzo problematyczne i ściśle zależne od warunków panujących na przedwiośniu. Przyjmuje się, że siew przypada na okres pomiędzy końcem marca, a początkiem kwietnia. Zbyt wcześnie oraz zbyt późno przeprowadzony może spowodować obniżenie plonowania rzepaku. W pierwszym przypadku wschody roślin są opóźnione z powodu zbyt niskich temperatur, natomiast w drugim rośliny nie wykorzystują w pełni zapasów wody.
Gęstość siewu
Optymalny wysiew dla rzepaku jarego wynosi od 4 do 5 kg/ha. Daje to zagęszczenie łanu rzędu 100–120 roślin/ m2. Uprawa rzepaku jarego może odbywać się w rozstawie 12–15 cm lub 20–25 cm. Pierwsza z opcji jest najbardziej popularna. Rośliny wysiane w rozstawie 12–15 cm szybko zakrywają międzyrzędzia oraz dobrze radzą sobie z presją chwastów, jednak łan jest gorzej przewietrzony i zwiększa się ryzyko porażenia patogenami grzybowymi. Siew w szerszej rozstawie pozwala na lepszy rozwój roślin oraz ich mechaniczną pielęgnację.
Regulacja zachwaszczenia
Regulacja zachwaszczenia prowadzona jest głównie przy użyciu środków chwastobójczych, które mogą być stosowane przedsiewnie, bezpośrednio po siewie, w fazie 2 – 6 liści (BBCH 12–16 ) oraz przed żniwami. Wysiew roślin w szerszym rozstawie, 20–25cm, pozwala na mechaniczne usuwanie chwastów, jednak jest to ewentualnie wykonywane w przypadku małych plantacji. Zachęcamy do zapoznania się z artykułem ŚRODEK OCHRONY ROŚLIN >>
