Szkodniki glebowe truskawki – duże zagrożenie dla uprawy
Opuchlaki, pędraki i inne szkodniki glebowe, które są zagrożeniem dla truskawki
Na plantach truskawki duże zagrożenie stanowią szkodniki glebowe. W przeciwieństwie do szkodników żerujących na częściach nadziemnych roślin, są one dużo trudniejsze do zaobserwowania i identyfikacji oraz późniejszego zwalczania. Które szkodniki glebowe są najgroźniejsze dla truskawki i jak je zwalczać?
Opuchlaki – najgroźniejsze szkodniki glebowe w uprawie truskawki
- opuchlak rudonóg Otiorhynchus ovatus (L.)
- opuchlak truskawkowiec Otiorhynchus sulcatus (F.)
Oba gatunki występują powszechnie zarówno w Polsce, jak i w Europie. Można je spotkać nie tylko w uprawach truskawki, ale również malin oraz borówki wysokiej. Chrząszcze opuchlaka wygryzają owalne dziury na brzegach liści, a larwy objadają korzenie, prowadząc tym samym do osłabienia i powolnego zamierania roślin.
Objawy porażenia truskawki przez opuchlaka zaczynają być szczególnie widocznie na przełomie maja i czerwca, kiedy znaczna część korzeni jest już zjedzona przez wyrośnięte larwy. Rośliny, na których żerują opuchlaki można łatwo wyrwać z gleby.
Lokalnie na plantacji truskawki mogą pojawić się także:
- opuchlak chropawiec Otiorhynchus raucus
- opuchlak lucernowiec Otiorhynchus ligustici.
Szkodniki glebowe truskawki – pędraki
Pędraki to potoczna nazwa chrząszczy, m.in.:
- chrabąszcza majowego Melolontha melolontha (L.)
- chrabąszcza kasztanowca Melolontha hippocastani (F.)
- ogrodnicy niszczylistki Phyllopertha horticola (L.)
Pędraki żerują na korzeniach roślin, w tym na korzeniach truskawki. Są bardzo podobne do siebie i na polu praktycznie niemożliwe do odróżnienia.
Jednak, w uprawie truskawki największe znaczenie mają pędraki chrabąszcza majowego. Ich żerowanie prowadzi do gwałtownego zamierania roślin, a największe szkody obserwowane są na plantacjach zakładanych w sąsiedztwie lasów i zadrzewień. Uszkodzone przez pędraki chrząszcza majowego rośliny truskawki łatwo wyrwać z gleby. Pędraki chrząszcza majowego są w stanie zniszczyć nawet połowę roślin na plantacji. Pełny rozwój gatunku trwa cztery lata.
Drutowce
Drutowcami nazywa się potocznie larwy chrząszczy z rodziny sprężykowatych, m.in.:
- osiewnik rolowiec Agriotes lineatus (L.)
Drutowce drążą w korzeniach korytarze i żerują w sąsiedztwie szyjki korzeniowej. Uszkadzają korzenie, co prowadzi do gwałtownego zamierania roślin. Drutowce największe zagrożenie stanowią dla nowo założonych plantacji. Cały cykl rozwojowy drutowców trwa pięć lat.
Nicienie
W uprawach truskawki występują m.in.:
- korzeniak szkodliwy Pratylenchus penetrans (Cobb)
- guzak północny Meloidogyne hapla (Chitwood)
Oba gatunki mogą powodować znaczne straty i występują powszechnie w glebach uprawnych. Początkowym objawem żerowania korzeniaka szkodliwego są niewielkie nekrozy, które z czasem powiększają się i prowadzą do zamierania całych odcinków korzeni.
Objawy porażenia truskawki przez guzaka północnego mają postać specyficznych wyrośli, z których mogą wyrastać korzenie boczne.
Szkodniki glebowe truskawki – jak zwalczać?
Postępujące uproszczenia agrotechniczne, w tym brak zmianowania, powodują lokalny wzrost presji ze strony szkodników glebowych. Ograniczenie liczebności szkodników glebowych powinno polegać na unikaniu sadzenia roślin na obszarach, gdzie te szkodniki już występowały.
W walce ze szkodnikami glebowymi w uprawie truskawki pomocne są również orka, płodozmian oraz sadzenie roślin fitosanitarnych.
Liczebność opuchlaków w uprawie truskawki można również ograniczać metodami chemicznymi.
Polecamy obejrzenie filmiku, w którym plantator truskawek Rafał Popławski opowiada, jak radzi sobie z presją opuchlaka na swojej plantacji.
