Zwalczanie stonki ziemniaczanej

Inne

Nie od dziś wiadomo, że wysokość i jakość plonu ziemniaka w zdecydowanym stopniu zależy od występowania chorób i szkodników na plantacji. Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata) jest głównym szkodnikiem tej rośliny w Polsce. Szacuje się, że może spowodować straty w plonach sięgające przeszło 50%. Zniszczenie przez owada 15% powierzchni asymilacyjnej rośliny skutkuje spadkiem jej plonowania o około 30%. Niestety stonka ziemniaczana jest owadem trudnym do pokonania. Walka z tym szkodnikiem trwa od lat 40-tych ubiegłego stulecia. W jej trakcie owad uodpornił się na wiele substancji aktywnych. Jak zatem sobie z nim poradzić?

Kiedy rozpocząć zwalczanie stonki ziemniaczanej?

Zwalczanie stonki ziemniaczanej powinno rozpocząć się wiosną, kiedy temperatura gleby przekroczy 15ºC, ponieważ chrząszcze zimowe rozpoczynają masowe wychodzenie. Składanie przez nie jaj jest rozciągnięte w czasie, a gdy temperatura spadnie poniżej 12ºC bywa całkowicie wstrzymane. Po około 10-19 dniach po złożeniu jaj wykluwają się larwy, które pełny cykl rozwojowy przechodzą w niecały miesiąc. Chrząszcze pokolenia letniego masowe wychodzenie zwykle rozpoczynają w drugiej połowie lipca. Termin przeprowadzenia zabiegu na zwalczanie stonki ziemniaczanej powinien być poprzedzony wnikliwą obserwacją plantacji i sprawdzeniem, czy szkodnik przekroczył próg ekonomicznej szkodliwości. Należy jednak pamiętać, że najlepszym terminem do zwalczania stonki jest moment, gdy większość larw na plantacji występuje w stadium rozwojowym L2-L3. Czasem wykonanie jednego oprysku może okazać się niewystarczające i może zachodzić konieczność jego powtórzenia. Do takich sytuacji należą, m. in. bardzo rozciągnięte w czasie składanie jaj oraz bardzo liczny pojaw chrząszczy w lipcu.

Próg ekonomicznej szkodliwości wynosi:

-do 2 zimujących chrząszczy na 25 roślin;

-10 złóż jaj przypadające na 10 roślin;

-15 larw na 1 roślinie.

Jakie preparaty na zwalczanie stonki ziemniaczanej?

Nierówna walka ze stonką trwa już przeszło 60 lat. W jej trakcie szkodnik uodpornił się na związki z różnych grup chemicznych. Z tego powodu popularne niegdyś związki fosfoorganiczne straciły na znaczeniu. Stonka wyrobiła silną odporność na substancję z tej grupy – chlorfenwinfos oraz odporność krzyżową na inne substanje należące do tej grupy. Popularne pyretroidy w zwalczaniu stonki są stosowane prawie pół wieku. Do niewątpliwych ich plusów należą niewielka toksyczność dla człowieka oraz środowiska, jak również duża szybkość ich działania. Niestety stonka wytworzyła odporność na część substancji aktywnych należących do tej grupy insekcydów. Dorosłe owady, jak i larwy stadiów L3 i L4, są bardziej odporne na działanie insektycydów pyretroidowych, niż młodsze larwy. Poza tym środki te okazują się mniej skuteczne podczas ciepłej i słonecznej pogody, ze względu na lepsze metabolizowanie tych substancji przez owady. Obecnie najczęściej stosowanymi preparatami w zwalczaniu stonki są insektycydy z grupy neonikotynoidów, na które owady nie wytworzyły jeszcze mechanizmu odporności. Zaletą tych substancji jest możliwość stosowania w szerszym spektrum temperatur. Wadą tych związków jest ich duża toksyczność dla pożytecznej entomofauny.

Pięć powodów, dla których

warto wybrać Coragen^® 200 SC

Po wycofaniu neonikotynoidów (tiametoksam został usunięty z rynku) Coragen^® 200 SC odpowiedział na potrzeby rolników.

Insektycyd Coragen^® 200 SC przede wszystkim:

1. 1. działa na chrząszcze i larwy (larwy giną po zjedzeniu otoczki jaj opryskanych) nawet do trzech tygodni po zastosowaniu;
   2. jest wysoce i długotrwale skuteczny już od 50 ml/ha;
   3. sprawdza się nawet wtedy, gdy stonka ziemniaczana uodporniła się na pyretroidy;
   4. działa również podczas wyższych temperatur (w porównaniuz pyretroidami);
   5. nie jest szkodliwy dla środowiska i owadów pożytecznych.