Prawidłowe stosowanie fungicydów – 4 tajniki

Inne

Na rozwój chorób grzybowych w rzepaku ozimym niewątpliwie istotny wpływ mają warunki pogodowe. Gdy jest ciepło i wilgotno presja ze strony patogenów grzybowych zwiększa się do tego stopnia, że może doprowadzić do wystąpienia strat w plonie przekraczających nawet 50%. Skuteczne zwalczanie chorób występujących w rzepaku wymaga zarówno prawidłowego rozpoznania danego patogenu, jak również konieczne jest stosowanie fungicydów, dobranych zgodnie z zaleceniami.

Choroby rzepaku ozimego

W polskich warunkach klimatycznych za najgroźniejsze i najpowszechniejsze choroby rzepaku ozimego uważa się cylindrosporiozę (Cylindrosporium concentricum),  czerń krzyżowych (Alternaria spp.), suchą zgniliznę kapustnych (Phoma lingam), szarą pleśń (Botrytis cinerea) oraz zgniliznę twardzikową (Sclerotinia sclerotiorum). Jednak znaczenie gospodarcze takich chorób jak kiła kapusty (Plasmodiophora brassicae), mączniak prawdziwy (Erysiphe cruciferarum) oraz mączniak rzekomy (Peronospora parasitica) ciągle wzrasta i stanowi realne zagrożenie dla upraw rzepaku.

Warunki pogodowe mają kluczową rolę w występowaniu i rozwoju chorób grzybowych

Warunki pogodowe mają istotny wpływ na występowanie chorób w rzepaku. Rozwojowi takich chorób jak sucha zgnilizna kapustnych, mączniak prawdziwy, czy cylindrosporiozasprzyja ciepła i wilgotna pogoda, natomiast grzybom powodującym mączniaka rzekomego kapustnych służy wysoka wilgotność oraz niska temperatura.

 Stosowanie fungicydów i substancje aktywne

W celu ochrony plantacji rzepaku ozimego przed chorobami grzybowymi wskazane jest stosowanie fungicydów należących do różnych grup chemicznych. Najczęściej spotykanymi substancjami aktywnymi w preparatach grzybobójczych są flusilazol, flutriafol , metkonazol, tebukonazol, tiofanat metylowy oraz mieszaniny flusilazolu z karbendazymem, chloreku mepikwatu z metkonazolem, chlorotalonilu z tetrakonazolem, dimoksystrobiny z boskalidem, prochlorazu z karbendazymem, siarki z karbendazymem, protiokonazolu z tebukonazolem oraz difenokonazolu z paklobutrazolem.