Mak polny - zagrożenie dla plonów - Praktyczny poradnik rolnika

Inne

Mak polny Papaver rhoeas jest pospolitym, wysoko konkurencyjnym chwastem szczególnie niebezpiecznym dla młodych zbóż i rzepaku. Jego wysoka plenność w połączeniu z rosnącą odpornością na substancje czynne zawarte w herbicydach sprawiają, że zwalczanie go bywa trudne. Pozostawiony na polu mak polny, w przypadku bardzo licznego występowania, może obniżyć plonowanie pszenicy ozimej o przeszło 30 proc. Co warto wiedzieć na temat maku polnego, aby skutecznie chronić swoją uprawę.

Mak polny – charakterystyka i występowanie

Mak polny jest chwastem jednorocznym jarym lub ozimym. Posiada charakterystyczne, intensywnie czerwone kwiaty. Kwitnie od maja do sierpnia. Osiąga zwykle do 90 cm wysokości i charakteryzuje się wzniesioną, okrągłą łodygą pokrytą gęstymi włoskami. Owoc maku stanowi owalna torebka, długości około 2 cm, zwana makówką. Jedna roślina jest w stanie wytworzyć do 20 tys. nasion. Nasiona maku są ciemne i mają nerkowaty kształt. Mogą zachowywać zdolność do kiełkowania nawet przez 7–8 lat.

Mak jest rośliną azotolubną. Preferuje gleby ciężkie, gliniaste, próchniczne, rzadziej lekkie. Występuje głównie w uprawach zbóż ozimych. Jednak można go również spotkać w uprawach rzepaku i roślin okopowych.

Mak polny szkodliwość dla upraw

Mak polny silnie konkuruje z roślinami uprawnymi o światło, wodę oraz składniki pokarmowe. Charakteryzuje się dużą odpornością na niekorzystne warunki środowiskowe oraz odznacza się wysoką zdolnością adaptacji. Jest gatunkiem bardzo plennym, który szybko się rozprzestrzenia. Ponadto wykazuje rosnącą odporność na substancje czynne zawarte w herbicydach.

Próg ekonomicznej szkodliwości dla maku polnego w uprawie zbóż wynosi 10–25 sztuk na m².

Wysoka odporność maku polnego

Mak polny jest chwastem trudnym do zwalczania. Jego duża zdolność do adaptacji oraz umiejętność wytwarzania biotypów odpornych na substancje czynne przyczyniła się do odnotowania w Polsce przypadków odporności tego gatunku na tribenuron-metylowy. W skali globalnej zidentyfikowano również biotypy maku odporne na tribenuron-metylowy, metsulfuron metylu, florasulam, jodosulfuron metylosodowy, midosulfuron, imazamoks, 2,4-D oraz chlorotoluron.

Czym zwalczać mak polny?

Skutecznym rozwiązaniem w zwalczaniu maku polnego w uprawach zbóż jest zastosowanie herbicydów zawierających związki z grupy sulfonylomocznika, np. tribenuron metylowy. Przykładem takiego produktu jest Granstar® SX® 50 SG < SPRAWDŹ, który może być stosowany zarówno w zbożach ozimych, jak i jarych. Dodatkowo, preparat ten został włączony do nowoczesnego pakietu handlowego Sentrallas® LQM® Pro < SPRAWDŹ, przeznaczonego do wiosennej regulacji zachwaszczenia. Dzięki uzupełniającemu się działaniu czterech substancji czynnych o różnych mechanizmach działania, Sentrallas® LQM® Pro pozwala na skuteczne zwalczanie chwastów zarówno jedno- jak i dwuliściennych w uprawach zbóż oraz minimalizuje ryzyko powstawania biotypów chwastów odpornych na herbicydy.