Inwazja stonki ziemniaczanej – czy wiesz co jej sprzyja?
Bezsprzecznie stonka ziemniaczana jest najpowszechniejszym szkodnikiem występującym w uprawie ziemniaka w okresie wiosenno-letnim. Na przestrzeni lat jej pojaw na plantacjach odnotowuje się z różną intensywnością. Jednakże od połowy XX wieku w naszym kraju inwazja stonki ziemniaczanej obserwowana jest regularnie. Obecnie nie ma sezonu, w którym jej liczebność nie przekroczyłaby progu ekonomicznej szkodliwości.
Co wpływa na wiosenny nalot stonki na uprawy ziemniaka?
O intensywności wiosennego nalotu stonki na plantacje ziemniaka decydują warunki pogodowe panujące poprzedniej jesieni oraz warunki zimowania. Panujące w tym okresie stopniowe ochładzanie powietrza i gleby oraz łagodna i śnieżna zima stwarzają owadom idealne warunki do przezimowania. Nadejście nagłych mrozów obniża przeżywalność chrząszczy podczas zimy.
Inwazja stonki ziemniaczanej – jaka temperatura jej sprzyja?
Stonka ziemniaczana jest gatunkiem wyjątkowo ciepłolubnym. Wysokie temperatury oraz warunki pokarmowe sprzyjają jej rozmnażaniu oraz przyśpieszają tempo rozwoju. Intensywne opady deszczu wstępujące w okresie wiosenno-letnim istotnie poprawiają kondycję roślin stanowiących bazę żerową tego szkodnika. W wyniku czego można spodziewać się wydłużonego na sierpień okresu składnia jaj. Susze i deficyt wody w roślinach ujemnie wpływają na płodność chrząszczy.
Więcej informacji znajdziesz w artykule: Stonka ziemniaczana – sprawdzone sposoby na legendarnego szkodnika >>
Brak odpowiedniej agrotechniki
Na wzrost presji ze strony stonki, jak i innych szkodników, wpływa brak zachowania prawidłowej agrotechniki, w tym płodozmianu oraz izolacji przestrzennej plantacji. Jesienna orka również pozwala na likwidację części populacji tego szkodnika. Innym ważnym działaniem ograniczającym występowanie stonki ziemniaczanej na danym obszarze jest niszczenie chwastów psiankowatych oraz samosiewów ziemniaków mogących być roślinami żywicielskimi tego szkodnika.
Stonka ziemniaczana jest trudna do zwalczania
Jako, że szkodnik ten wykształcił fizjologiczną odporność na niektóre substancje aktywne z grup związków fosforoorganicznych, karbaminianów, pyretroidów oraz pochodnych nereistoksyny jego zwalczenie należy do zadań wymagających. Z tego powodu eksperci zalecają stosowanie preparatów zawierających m.in. chlorantraniliprol np. Coragen® 200 SC.
Więcej o Coragen® 200 SC dowiesz się tutaj >>
