Dokarmianie dolistne zbóż
Dokarmianie dolistne zbóż jest już standardem w uprawie różnych gatunków – od pszenicy, owies po kukurydzę.
Taki sposób aplikacji nawozów jest traktowany jako akcja natychmiastowego reagowania. Doraźnie zapobiega problemowi (np.: niedoborowi któregoś z makro- lub mikroelementów) a przy tym składniki pokarmowe są szybciej przyswajalne przez rośliny bez ryzyka konfliktu (blokowania przez inne związki). Co warto wiedzieć o tym temacie?
Dokarmianie dolistne to skuteczny sposób dostarczania roślinom składników pokarmowych. Stosuje się je profilaktycznie (np.: aplikując niezbędny dla wzrostu azot), ale także doraźnie. Taka forma nawożenia najlepiej sprawdza się przy zwalczaniu chorób fizjologicznych zbóż a dokładniej przy usuwaniu niedoborów konkretnych pierwiastków (rozpoznanych po objawach). Takie działanie jest potrzebne, gdy standardowe nawozy zostały szybko wypłukane, doszło do ich wzajemnego zablokowania lub po prostu w podłożu występują niedobory względem potrzeb zbóż. Nawożenie dolistne ma także swoje wady – jest bardziej zależne od przebiegu pogody. W czasie deszczu nawozy są po prostu wymywane. Jakie nawozy stosuje się dolistnie?
Główne nawozy (i składniki pokarmowe) aplikowane w formie dolistnej
Drogą dolistną w sposób kompleksowy dostarcza się tylko część pierwiastków, nie wszystkie. Jest to możliwe w przypadku śladowych związków pokarmowych. Są to głównie bor (B), cynk (Zn), mangan (Mn), molibden (Mo), miedź (Cu) oraz żelazo (Fe). Spośród wymienionych mikroelementów najmniejszą zawartość w roślinach ma molibden. W dodatku transport przez korzenie jest utrudniony ze względu na zawartość siarczanów w glebie. Niedobór często związany jest typem i odczynem gleby (większy problem występuje w podłożu piaszczystym oraz kwaśnym). Brak molibdenu zakłóca u roślin gospodarkę azotową, hamuje syntezę chlorofilu i w konsekwencji osłabia wzrost. U kukurydzy opóźnia wyrzucanie wiech. Ponadto molibden zwiększa odporność zbóż.
Zboża są także wrażliwe na niedobór miedzi (zmniejsza odporność na niskie temperatury i choroby – do gatunków wrażliwych należy owies, pszenica i jęczmień), cynku (mniejsza zawartość białek i spowolniony wzrost, wrażliwa jest kukurydza) i manganu (kumulacja azotanów, dużą wrażliwością charakteryzuje się owies). Azot dostarcza się doraźnie (np.: w okresie największego zapotrzebowania). Bardzo często aplikuje się mocznik.
Nawozy mogą być precyzyjne (dostarczają konkretnego składnika) lub wieloskładnikowe (więcej o nawozach wieloskładnikowych tutaj >>)
Te drugie są uniwersalne (zapobiegają wielu problemom), dają większą gwarancję na wysoki plon z uprawy a jednocześnie są bardziej opłacalne. Dokarmianie dolistne wciąż jest traktowanie jako uzupełnienia standardowego nawożenia, nie jedyny sposób aplikacji nawozów.
