Fertygacja w sadzie – co należy o niej wiedzieć?
Fertygacja to połączenie nawożenia i nawadniania. Stosowanie fertygacji ogranicza liczbę zabiegów pielęgnacyjnych, a składniki pokarmowe dostarcza się roślinom poprzez instalację nawadniającą. Metoda ma duże znaczenie m.in. w uprawach sadowniczych. Jakie ma zalety fertygacja? O czym trzeba pamiętać stosując fertygację w sadzie?
Zalety stosowania fertygacji
Fertygacja ułatwia optymalizację dawek nawozowych pod konkretne gatunki roślin, a także fazy ich rozwoju. Precyzja to jeden z największych atutów tej metody dokarmiania. Dotyczy to zarówno tradycyjnych nawozów, jak i stymulatorów wzrostu.
Częstsze i regularne stosowanie nawozu, ale równomiernie i w mniejszym stężeniu, co ma miejsce w przypadku fertygacji:
- minimalizuje potencjalne straty, np. na skutek wymywania nawozów w głąb profilu glebowego poza obręb korzeni – problem zwłaszcza u młodych drzew i krzewów
- ogranicza wzajemne unieczynnie, tj. tworzenie form niedostępnych dla roślin
- zmniejsza stres roślin
- podnosi jakość plonów
Dodatkowo, dzięki stosowaniu fertygacji można ograniczyć zużycie maszyn i paliwa. Uprawy są bardziej ekologiczne, gdyż rzadziej dochodzi do zanieczyszczania wód gruntowych, np. związkami azotu.
Fertygacja w sadzie czyli automatyzacja
Mankamentem metody jest konieczność zakupu i montażu odpowiednio dobranego systemu nawadniania. Zwyczajowo system do fertygacji składa się z instalacji nawadniającej, urządzeń regulujących ciśnienie, pomp nawozowych, programatorów i kalkulatorów, które służą do optymalizacji nawożenia.
Na rynku funkcjonują wyspecjalizowane firmy, które nie tylko dostarczą profesjonalny sprzęt, ale także doradzą w wyborze najlepszego systemu do danej uprawy oraz podzielą się wiedzą na temat prawidłowego korzystania. Zakup i instalacja systemu do fertygacji, to inwestycja, która w znaczny sposób ograniczy czas i nakłady pracy. Fertygacja wprowadza automatyzację na planatacji.
Co należy wiedzieć o fertygacji roślin sadowniczych?
Kluczowy w procesie automatyzacji nawadniania i nawożenia jest dobór nawozu. Należy wybierać takie, które charakteryzują się bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Dzięki temu przygotowanie pożywki dla roślin jest bezproblemowe, zaś składniki pokarmowe są wchłaniane przez korzenie z dużą efektywnością.
Analiza gleby
Niezależnie od metody nawożenia, stosowanie nawozów powinno być poprzedzone analizą gleby. Dotyczy to także fertygacji. Nie nawozi się roślin „na zapas”.
Skład chemiczny wody
Istotny jest również skład chemiczny wody. Wysoka zawartość magnezu i wapnia powoduje akumulację tych pierwiastków bezpośrednio w obrębie roślin. Jednocześnie stosowanie samego nawadniania przez dłuższy czas bez pożywki może skutkować nadmiernym nagromadzeniem tych związków przy ograniczeniu zawartości potasu. Trzeba to więc odpowiednio skorelować.
Fertygację w sadzie najczęściej prowadzi się od drugiej połowy kwietnia do końca sierpnia, przy czym nawozy wprowadza się do wody w odstępach tygodniowych. Maksymalne stężenie pożywki wynosi wtedy 0,8-1g/1l.
Fertygacja w sadzie – co z pH wody?
Zawsze należy zwracać uwagę na pH wody. W Polsce zazwyczaj zachodzi problem z tzw. zbyt twardą wodą. Przy pH powyżej 6,2 dochodzi m.in. do tworzenia nierozpuszczalnych form fosforu, wraz z Ca, Fe, Mg. Dlatego woda używana do fertygacji może wymagać lekkiego zakwaszenia, np. kwasem azotowym. Problemem technicznym jest nadmierna zawartość żelaza, gdyż prowadzi do zmniejszenia drożności emiterów i kroplowników w instalacji.
W czasie fertygacji dostarcza się roślinom składniki pokarmowe, ale można również poprawić jakość gleb, np. przez używanie preparatów mikrobiologicznych – pożyteczne bakterie, mikoryza, itp.
