Naturalna odporność rzepaku – jak ją wspomagać?
Szerokie wykorzystywanie rzepaku ozimego w pracach hodowlanych doprowadziło do ograniczenia zmienności genetycznej, a w konsekwencji do osłabienia jego naturalnej odporności. Sukcesy osiągane postępem hodowlanym związane są głównie z jakością oraz wzrostem wartości odżywczych produkowanego oleju rzepakowego i śruty poekstrakcyjnej. Postęp agrotechniczny oraz zmiany klimatyczne przyspieszyły, a wręcz wymusiły, nowe rozwiązania wspomagania naturalnej odporności rzepaku. Hodowla form tolerancyjnych na termin siewu i stres to tylko niektóre z metod. Sprawdź, co zrobić aby naturalna odporność rzepaku była lepsza.
Odporność rzepaku – homeostaza, czyli wewnętrzna równowaga
Uprawa rzepaku ściśle wiąże się z warunkami uprawowymi jak i środowiskowymi. Zbyt niska lub wysoka temperatura lub nieodpowiednia wilgotność gleby, są jednymi z licznych czynników homeostazę organizmów roślinnych, czyli ich wewnętrzną równowagę która zapewnia prawidłowe ich funkcjonowanie.
Stres i tym samym osłabienie roślin spowodowany może być przez czynniki abiotyczne:
– promieniowanie UV
– temperatura
– opady atmosferyczne ( śnieg, deszcz, grad) lub ich brak (susza)
Do czynników biotycznych należą wszelkiego rodzaju patogeny (wirusowe, bakteryjne, grzybicze, owady) oraz chwasty.
Odporność rzepaku, ważne jest prognozowanie i przewidywanie – bądź o krok przed
Wiosną, po wznowieniu przez rośliny wegetacji, należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie roślinom optymalnych warunków rozwojowych. Prognozowanie oraz przewidywanie są kluczowymi kwestami, które pomagają w podjęciu decyzji o doborze odpowiednich działań zaradczych, które polegają na mechanicznym wzmocnieniu tkanek, stymulacji organów roślinnych, a także aktywacji systemów obronnych.
Odporność rzepaku – jak wygląda stymulacja?
Wspomaganie kondycji roślin należy zacząć już na przedwiośniu i wczesną wiosną. Zabiegi te przyniosą niewątpliwie pozytywne efekty w postaci wzmocnienia fizjologicznego roślin. Wiosną, po rozpoczęciu wegetacji, występuje nasilona aktywność szkodników oraz szkodliwych patogenów, które mogą spowodować znaczne straty w zasiewach i tak osłabionych po zimie roślin. Do minimalizowania wpływu wspomnianych powyżej czynników używa się antystresantów, stymulatorów i aktywatorów, których celem jest łagodzenie skutków oraz wzmaganie stresoodporności roślin. Większe ukorzenienie można uzyskać poprzez stosowanie preparatów biostymulujących. Poprawę plonowania uzyskujemy przez stosowanie mineralnych stymulatorów wzrostu.
Odporność rzepaku a fosfor, potas i miedź
Stosowane po rozpoczęciu wegetacji pobudzają układ odpornościowy rzepaku poprzez indukowanie akumulacji naturalnych ciał odpornościowych . Powoduje to pogrubienie błony i ściany komórkowej, dzięki czemu stanowią one solidniejszą fizyczną barierę dla patogenów. Zmniejszają również skutki stresu wynikającego z deficytu wody, czy dużego zasolenia.
Wapń i krzem – czy od nich też zależy odporność rzepaku?
Dodatek wapnia i krzemu zwiększa tolerancję na niekorzystne promieniowanie słoneczne oraz reguluje transpirację podczas suszy. Wpływa na lepsze pobieranie fosforu z gleby, intensyfikuje transport składników pokarmowych wewnątrz rośliny co objawia się szybszym i bardziej efektywnym wzrostem.
