Uprawa kapusty brukselskiej – choroby i szkodniki

Warzywa

Kapusta brukselska to warzywo klimatu chłodnego, w gorących i suchych warunkach wytwarza wątłe i gorzkie główki. Uprawa kapusty brukselskiej nie należy do szczególnie trudnych, lecz dużo uwagi należy poświęcić ochronie przed chorobami i szkodnikami. Jak uzyskać wysoki plon z brukselki?

Wymagania kapusty brukselskiej

Kapustę brukselską uprawia się w miejscach słonecznych lub lekko zacienionych, wtedy wytwarza największe główki. Lubi chłód i dość wilgotne warunki. W okresie wiązania główek preferuje temperatury w granicach 12°C. Nie lubi wtedy upałów, w temperaturze powyżej 25°C główki są luźne. Znosi spadki temperatury nawet do -15°C – w zależności od odmiany. Dlatego zbiór wykonuje się nawet zimą.

Brukselka ma względnie duże wymagania glebowe. Podłoże powinno być żyzne, umiarkowanie wilgotne, zasobne w wapń. Warzywo uprawia się w pierwszym lub drugim roku po oborniku.

Uprawa kapusty brukselskiej – produkcja rozsady brukselki

Kapustę brukselkę można uprawiać z siewu bezpośredniego lub z rozsady. Drugi sposób jest bardziej efektywny i przez to popularniejszy. Nasiona wysiewa się w kwietniu, odmiany wczesne na początku miesiąca, późne w ostatniej dekadzie miesiąca. Przed siewem zaleca się zaprawić je fungicydem. Ochroni to siewki przed groźnymi chorobami, na przykład zgorzelą. Produkcja rozsady trwa 6-8 tygodni. Sadzonki wysadza się na polu w maju lub czerwcu.

Profilaktyczna ochrona kapusty brukselskiej przed chorobami i szkodnikami

Wiadomo, że zawsze lepiej jest zapobiegać niż „leczyć”. Z wieloma problemami w uprawie – od agrofagów po nawet niekorzystne warunki pogodowe – walczy się poprzez stosowanie szeroko zakrojonej profilaktyki. Co prawda nie daje to pełnej gwarancji sukcesu, ale znacznie zmniejsza ryzyko pojawienia się chorób czy szkodników.

Co jest najważniejsze w profilaktyce?

Zmianowanie – rośliny kapustne powinno się uprawiać w danym miejscu nie częściej niż raz na cztery lata. Dotyczy to nie tylko warzyw, ale również rzepaku i gorczycy. W tym wypadku wymienione gatunki (rodzaje) nie sprawdzają się jako rośliny fitosanitarne dla „odpoczynku” gleby.

Utrzymanie dobrych parametrów gleby – obejmuje to m.in. żyzność i optymalne pH na poziomie 6,2–7,8.

Wybór właściwego miejsca uprawy – należy unikać uprawy na glebach lekkich i suchych, a także na stanowiskach znajdujących się blisko zadrzewień i lasów – większe ryzyko masowego występowania szkodników glebowych, tj. pędraków i drutowców.

Ogólne dbanie o kondycję roślin. Stosowanie racjonalnego i zrównoważonego nawożenia. W szczególności nie wolno aplikować nadmiernych dawek azotu, które zwiększają podatność warzyw na choroby i szkodniki – tkanki są bardziej miękkie i łatwiej je uszkodzić/przeniknąć. Ponadto nadmiar azotu powoduje brunatnienie główek od wewnątrz.

Wysiew gryki przed założeniem plantacji – zwalcza pędraki.

Optymalna rozsada sadzenia – brukselkę sadzi się zwykle co sześćdziesiąt centymetrów w rzędach oddalonych od siebie co siedemdziesiąt pięć centymetrów. Trzeba zwracać na to uwagę. Nadmierne zagęszczenie sprzyja rozprzestrzenianiu się chorób i szkodników.

Systematycznie odchwaszczanie plantacji. Chwasty są żywicielami szkodników oraz patogenów odpowiadających za występowanie chorób. Często uprawy są zachwaszczane roślinami należącymi do tej samej rodziny, co dodatkowo zwiększa zagrożenie.

W rejonach, gdzie odnotowano poszczególne choroby, warto wybierać odmiany odporne lub mało podatne.

Regularna lustracja pola. Szybka reakcja pozwoli oszczędzić na środkach i rozwiązać problemy jeszcze przed powstaniem większych szkód.

Utrzymanie czystości na plantacji. Pozbywanie się resztek pozbiorowych, które są potencjalnym źródłem patogenów i szkodników.

Dezynfekcja narzędzi i sprzętu.

Należy pilnować terminów siewu zależnych od wczesności odmiany.

Uprawa kapusty brukselskiej – skuteczna walka ze szkodnikami

Do groźnych szkodników upraw kapusty brukselskiej i ogólnie roślin należących do rodziny kapustowatych należą m.in. piętnówka kapustnica, mszyce, tantniś krzyżowiaczek, bielinki, śmietka kapuściana, śmietka kiełkówka, mączlik warzywny, światłówka naziemnica.

Siewki brukselki zaleca się okrywać agrowłókniną. To uniemożliwi śmietkom składanie jaj.

Wszystkie szkodniki skutecznie zwalcza się przy użyciu insektycydów.

Do polecanych preparatów, które mają rejestrację w kapuście brukselskiej zaliczają się Verimark^® oraz Benevia^® – zachęcamy do zapoznania się z etykietą obu produktów, w których zawarte są m.in. informacje o stosowaniu produktu i o zwalczanych szkodnikach w poszczególnych uprawach. Oba produkty zawierają cyjanotraniliprol, związek z grupy antranilowych diamidów. Preparaty działają na roślinach układowo – wnikają do rośliny i przenoszą wraz z sokami, oraz translaminarnie – roznoszą się w przestrzeniach międzykomórkowych. Efektem takiego działania jest paraliż owadów w ciągu kilku godzin.

Preparaty warto stosować naprzemiennie z innymi, które zawierają substancje aktywnie czynne należące do odrębnych grup.

Uprawa kapusty brukselskiej – ochrona przed chorobami

Kapusta brukselska może być porażana przez liczne choroby grzybowe, a także choroby bakteryjne i wirusowe. Do pierwszej grupy zalicza się mączniak rzekomy kapustowatych, mączniak prawdziwy kapustowatych, zgorzel siewek, szarą pleśń, kiłę kapusty i czerń krzyżowych. W celu ochrony przed chorobami stosuje się fungicydy – zapobiegawczo i interwencyjnie. Choroby siewek i młodej rozsady można ograniczyć przez stosowanie wspomnianej wcześniej zaprawy nasiennej.

 Z chorób bakteryjnych na plantacji występuje czasem czarna zgnilizna kapustnych oraz mokra zgnilizna. Pierwszej chorobie można zapobiec wybierając odmiany odporne na tę chorobę. Uprawę częściowo można uchronić stosując preparaty miedziowe. Niestety brakuje odmian odpornych na mokrą zgniliznę. Patogen zwalcza się przez wykonywanie oprysków preparatami zawierającymi cyprodynil i fludioksonil.

Najlepszym sposobem na ochronę przed chorobami wirusowymi, w tym wypadku czarną pierścieniową plamistością kapusty, jest zwalczanie wektorów patogenu czyli mszyc.