Rzepak przed zimą – na co zwrócić uwagę?
Spośród wszystkich ozimin rzepak przed zimą wymaga najdłuższego hartowania, a o samym przezimowaniu decydują, oprócz warunków pogodowych, faza rozwojowa oraz kondycja roślin. Prawidłowa uprawa i ochrona roślin jesienią podnosi zimotrwałość i zwiększa wykorzystanie biologicznego potencjału plonowania, a dzięki temu zwiększa dochodowość upraw.
Rzepak przed zimą musi być odpowiednio przygotowany
O przezimowaniu rzepaku ozimego decyduje faza rozwojowa oraz kondycja roślin. Istotną rolę odgrywają długość łodygi nadliścieniowej, położenie pąka wierzchołkowego, średnica szyjki korzeniowej oraz stopień rozwoju systemu korzeniowego. Dobrze przygotowany do zimy rzepak powinien mieć 8–10 liści, nisko osadzoną szyjkę korzeniową grubości 0,8–1 cm oraz korzeń co długości co najmniej 20–25 cm. Dla optymalnego rozwoju rzepaku oraz ukształtowania jego maksymalnego potencjału plonotwórczego od momentu siewu niezbędne jest około 75–80 dni jesiennej wegetacji.
Dobrze rozwinięty korzeń
Zdaniem ekspertów korzeń najlepiej rozwiniętego rzepaku jesienią powinien mieć nawet 50 cm długości. Zapewnia to zwartą rozetę oraz nisko osadzony pąk. Poza tym silnie rozkrzewiony system korzeniowy pozwala na aktywne pobieranie składników pokarmowych, co wpływa na dobre odżywienie roślin oraz ich zaopatrzenie w wodę.
Poziom nawożenia rzepaku przed zimą
Rzepak ozimy posiada dość duże wymagania pokarmowe i jesienią wymaga odpowiedniego poziomu nawożenia. Na stanowiskach gdzie doszło do przenawożenia azotem doszło do nadmiernego rozrostu roślin. Liście są zbyt duże, a szyjka korzeniowa nadmiernie wyniesiona nad powierzchnię gleby. Z kolei na plantacjach gdzie dochodzi do niedoborów fosforu liście rzepaku przybierają fioletowy odcień. Potas oraz fosfor wpływają na mrozoodporność roślin. Innym minerałem niezbędnym w uprawie rzepaku jest siarka S. Nie tylko podnosi skuteczność azotu, ale również jest niezbędna w procesach syntezy aminokwasów siarkowych.
