Zwalczanie szarej pleśni w uprawie rzepaku

Uprawy polowe

Szara pleśń, powodowana przez grzyba Botrytis cinerea, to jedna z najgroźniejszych chorób występujących na różnych grupach roślin, zarówno jedno- jak i dwuliściennych. W uprawach rzepaku zwykle występuje w małym nasileniu, ale zdarza się, że powoduje znaczniejsze straty w plonie. Jak ją rozpoznawać i skutecznie zwalczać?

Objawy szarej pleśni występują na wszystkich nadziemnych organach rzepaku. Początkowo są to sinozielone i wodniste, potem brunatne plamy występujące na liściach, łodygach, pąkach i strąkach. Z czasem ukazuje się gruba warstwa szarego nalotu (stąd nazwa). Zdarza się, że przy dużym nasileniu patogena, rośliny są sklejone grzybnią. Porażone części gniją. U młodego rzepaku oznacza to całkowite zamieranie, u dojrzałego obniżenie oraz zanieczyszczenie plonu. Czasem objawy są mylone z suchą zgnilizną kapustnych lub zgnilizną twardzikową. W ochronie rzepaku bardzo ważne są działania profilaktyczne.

Warunki sprzyjające rozwojowi Botrytis cinerea i działania profilaktyczne

Wzmożony problem z szarą pleśnią występuje w czasie długo utrzymującej się zimnej i wilgotnej pogody. Patogen rozwija się jednak w szerokim zakresie temperatur. Poraża zdrowe tkanki, ale w przypadku uszkodzonych może rozprzestrzeniać się epidemicznie. W „dobrych” warunkach czas infekcji wynosi zaledwie kilka godzin. Dlatego największe zagrożenie szarą pleśnią występuje na egzemplarzach uszkodzonych przez mróz, szkodniki lub zabiegi agrotechniczne. W takim wypadku może dojść nawet do 30% strat w plonach. Profilaktyka ochrony rzepaku przed szarą pleśnią polega na usuwaniu resztek pożniwnych, stosowaniu płodozmianu, regularnym odchwaszczaniu plantacji i walce ze szkodnikami, dbałości o prawidłową normę wysiewu i lokalizacji upraw w przewiewnych miejscach. Uprawy form jarych powinny być oddalone od form ozimych. U roślin porażonych chorobą należy zastosować nawożenie potasem i fosforem.

Zwalczanie szarej pleśni w rzepaku – bezpośrednia walka

W sprzedaży dostępnych jest wiele środków zalecanych do zwalczania szarej pleśni. Zazwyczaj preparaty chemiczne stosuje się po przekroczeniu progu zagrożenia. W fazie kwitnienia – jest to 10-15% porażonych liści. ŚOR warto stosować naprzemiennie wybierając produkty zawierające substancje aktywnie czynne należące do różnych grup związków. Są to m.in. azoksystrobina, boskalid, difenokonazol, dimoksystrobina, protiokonazol metkonazol i tebukonazol. W czasie zwalczania szarej pleśni rozwiązuje się także problem zgnilizny twardzikowej oraz czerni krzyżowych.