Mszyca jabłoniowa
Aphis pomi
Opis agrofaga
Mszyca jabłoniowa jest gatunkiem jednodomnym występującym masowo na jabłoni. Można ją również spotkać na gruszy.
W sadach mszyca jabłoniowa pojawia się w dwóch formach, bezskrzydłej i uskrzydlonej. Osobniki dorosłe formy bezskrzydłej osiągają długość około 2 mm, są barwy trawiastozielonej, z ciemną głową, syfonami i ogonkiem. Z kolei uskrzydlonej mają oprócz tego ciemny tułów i zielony odwłok.
Jaja mszycy jabłoniowej mają około 0,6 mm długości, są czarnomatowe o woskowym nalocie. W ciągu roku może rozwinąć się nawet dwadzieścia pokoleń tego szkodnika. Formą zimującą są jaja. Zimują na pędach jednorocznych i odrostach korzeniowych.
Szkody
Mszyca jabłoniowa jest szczególnie niebezpieczna dla młodych roślin. Osobniki dorosłe i ich larwy żerują na niezdrewniałych wierzchołkach pędów, pąkach oraz liściach wysysając z nich soki. Porażone przez liście zwijają się, a następnie zasychają. Natomiast pędy skręcają się i są zahamowane we wzroście.
Podczas żerowania mszyca jabłoniowa wydziela duże ilości lepkich i słodkich odchodów, tzw. rosy miodowej, która stanowi pożywkę dla grzybów sadzakowych.
Próg szkodliwości
Monitoring sadów prowadzi się w dwóch terminach, tj. w momencie ukazania się pierwszych liści oraz po kwitnieniu.
W pierwszym terminie sprawdza się po 20 pąków z losowo wybranych 10 drzew. Próg zagrożenia stanowi 10 porażonych pąków na 200 pąków.
W drugim terminie zaleca się sprawdzanie w próbie 50 drzew po 3 długopędy. Próg zagrożenia stanowi 15 porażonych pędów w próbie 150 pędów.
