Szkodnik
Miodówka jabłoniowa
Psylla mali
Opis agrofaga
Miodówka jabłoniowa to niewielki pluskwiak równoskrzydły spokrewniony z mszycami należący do rodziny miodówek. Dorosłe osobniki osiągają około 3–4 mm długości. Są barwy zielonej, stopniowo zmieniającej kolor na ciemniejszy. Skrzydła przezroczyste, z jasnym użyłkowaniem. Jajo owalnego kształtu, barwy od kremowej do pomarańczowej. Larwy wyraźnie spłaszczone. W początkowych stadiach żółte, w późniejszych zielone. W V stadium osiągają około 2,3 mm długości. Stadium zimującym są jaja, które składane są we wrześniu oraz październiku pojedynczo lub grupowo na korze.
Larwy rozpoczynają żerowanie wczesną wiosną. Ich rozwój trwa około czterech tygodni. Owady dorosłe mogą pojawiać się w sadach już w maju. W ciągu roku rozwija się jedno pokolenie tego szkodnika.
Szkody
Miodówka jabłoniowa jest szczególnie groźna dla sadów jabłoniowych, zwłaszcza tych zaniedbanych. Uszkadza również grusze.
Larwy wylęgają się w okresie pękania pąków i chowają się do ich wnętrza, gdzie żerują na zawiązkach kwiatowych oraz liści, wysysając z nich soki. W wyniku czego porażone organy nie rozwijają się lub są zdeformowane. Uszkodzone pąki jaśnieją, z czasem żółkną i zamierają.
Owady dorosłe żerują na spodniej stronie liści w okolicach nerwu głównego. Miodówki pokrywają zaatakowane organy lepką, słodką spadzią, tzw. rosą miodową, która stanowi pożywkę dla grzybów sadzakowych.
Próg szkodliwości
Monitoring plantacji pod kątem występowania miodówki jabłoniowiej zaleca się wykonywać przed kwitnieniem oraz na początku zielonego pąka kwiatowego.
W tym celu z losowo wybranych 20 drzew należy pobrać po 10 pąków lub rozet.
Próg zagrożenia stanowi 60 miodówek w próbie 200 pąków lub rozet.
