Szkodnik
Miniarka porówka
Napozyma gymnostoma
Opis agrofaga
Miniarka porówka jest niewielkich rozmiarów muchówką należąca do rodziny miniarkowatych. Szkodnik ten występuje na terenie całego kraju i poraża cebulę, pora, szczypior oraz czosnek.
Dorosłe osobniki mają około 3–4 mm długości, samice są większe od samców. Ciało szkodnika jest barwy szarej z żółtą głową i charakterystycznym żółtym paskiem biegnącym po obu bokach ciała. Oczy czerwonobrązowe. Skrzydła przydymione.
Samice składają białe, owalne jaja do liści roślin żywicielskich. Larwy zaraz po wykluciu są białe, ale z czasem żółkną. Dorastają do około 5 mm długości. Bobówki barwy brunatnej, o długości 3–4 mm.
W ciągu roku rozwijają się dwa pokolenia miniarki porówki. Wiosenny wylot, w zależności od warunków pogodowych, przypada na okres od połowy kwietnia do końca maja. Z kolei letni, od sierpnia do października.
Szkody
Szkody w uprawach wyrządzają dorosłe muchówki i larwy. Samice żerują na liściach nakłuwając je pokładełkiem i spijając wypływający z nich sok komórkowy.
Charakterystycznym objawem żerowania miniarki porówki są widoczne białe punkty ułożone wzdłuż liści. Larwy miniarek odżywiając się miękiszem drążą tunele wewnątrz liści tworząc tzw. miny. Uszkadzają również wiązki przewodzące.
W skutek żerowania larw dochodzi do ograniczenia powierzchni asymilacyjnej liści, osłabienia roślin oraz ich wtórego porażenia przez sprawców chorób. Uszkodzone rośliny posiadają obniżoną jakość handlową. Żerowanie larw może trwać aż do połowy listopada.
Próg szkodliwości
Monitoring plantacji pod kątem występowania miniarki porówki powinien być prowadzony co najmniej raz w tygodniu, w okresie od lipca do sierpnia. W tym celu powinno się lustrować od 3 do 5 wybranych miejsc na polu.
Próg zagrożenia: stwierdzenie 8–10 miejsc składania jaj na 1 m2 uprawy.
