Szkodnik
Chowacz szczypiorak
Oprohinus suturalis F.
Opis agrofaga
Chowacz szczypiorak jest niewielkim chrząszczem należącym do rodziny ryjkowcowatych. Występuje powszechnie w uprawach cebuli, szalotki, czosnku i pora. Chrząszcze dorastają do 3 mm długości. Są barwy czarnej, pokryte szarymi łuskami. Przez środek ich ciała przebiega charakterystyczny jasny pas. Głowa jest ryjkowato wydłużona. Odnóża jasne.
Larwy chowacza szczypioraka są beznogie, białawe z brązową głową. Osiągają długość około 7 mm. Jaja żółtawe, o owalnym kształcie. Dorosłe osobniki na plantacjach pojawiają się już w kwietniu.
Szkody
Chowacz szczypiorak jest szkodnikiem, który jako pierwszy pojawia się w uprawie cebuli. Szczególnie groźny jest wiosną, kiedy młode rośliny mają do 3 liści. Wtedy może zniszczyć cały szczypior. Szkody powodują zarówno larwy, jak i osobniki dorosłe. Dorosłe osobniki żerują na zewnątrz liści.
Dodatkowo, samice wygryzają otwory w liściach i tam składają jaja. Z kolei, larwy żerują wewnątrz liści wygrywając miękisz i tworząc tzw. „okienka”. Uszkodzone liście skręcają się, żółkną i zasychają. Pozbawienie roślin powierzchni asymilacyjnej prowadzi do zahamowania ich wzrostu.
Zaatakowane przez chowacza szczypioraka warzywa tracą wartość handlową oraz stają się podatniejsze na porażenie przez fitopatogeny.
Próg szkodliwości
Lustracje upraw cebuli ozimej należy prowadzić już od kwietnia. Z kolei w konwencjonalnych uprawach cebuli szkodnik ten pojawia się w maju i czerwcu.
W pierwszej kolejności szkodnik zasiedla obrzeża plantacji.
Próg zagrożenia stanowi stwierdzenie 2–5 wygryzionych tzw. „okienek” w szczypiorze w próbie dziesięciu (10) losowo wybranych roślin.
