Szkodnik
Chowacz brukwiaczek
Ceutorhynchus napi Gyll.
Opis agrofaga
Chowacz brukwiaczek jest chrząszczem z rodziny ryjkowcowatych i największym przedstawicielem chowaczy żerujących w uprawie rzepaku ozimego.
Jest to jeden z najgroźniejszych gospodarczo szkodników tej rośliny. Osiąga długość ciała dochodzącą do 4 mm. Ciało chowacza brukwiaczka jest barwy szarej. Głowa wydłużona z charakterystycznym ryjkiem zagiętym ku dołowi. Larwy chowacza brukwiaczka dorastają do około 7 mm długości. Ich ciało jest barwy białowożółtej. Głowa młodych larw jest czarna, z czasem jaśniejąca do brązowej. W górnej części pokryta charakterystyczną szczeciną.
Chowacz brukwiaczek wykształca jedno pokolenie w ciągu roku.
Szkody
Stadium szkodliwym chowacza brukwiaczka są larwy, które żerują wewnątrz pędów rzepaku ozimego przez około czterdzieści dni, aż do osiągnięcia przez roślinę fazy początku dojrzewania.
Larwy pojawiają się na polu dość wcześnie, czasem już na przedwiośniu. Pierwsze uszkodzenia roślin spowodowane przez tego szkodnika mają postać niewielkich śluzowatych nakłuć, z czasem białobrzeżonych. W trakcie wzrostu pędu głównego nakłucia te ulegają wydłużeniu tworząc cienkie rynny.
Uszkodzone łodygi ulegają zakrzywieniu w kształt przypominający literę S. Po intensywnych opadach deszczu na łodygach mogą pojawić się pęknięcia. Uszkodzone i wydrążone przez larwy rośliny przedwcześnie dojrzewają, co prowadzi do osypywania się nasion.
Próg szkodliwości
W uprawach rzepaku ozimego monitorowanie występowania chowacza brukwiaczka powinno być prowadzone już od wczesnej wiosny. Do tego celu można wykorzystać żółte naczynia lub zastosować metodę czerpakowania.
Próg ekonomicznej szkodliwości chowacza brukwiaczka wynosi:
- Metoda żółtych naczyń: odłowienie dziesięciu chrząszczy w ciągu trzech kolejnych dni
- Metoda czerpakowania: odłowienie dwóch-czterech chrząszczy na dwadzieścia pięć roślin
